telefonum çaldı, arayan faiz lobisiydi!

yorucu bir günün ardından uykumun en derin yerindeyken çalmaya başladı telefonum. uykudan uyandırıldığıma göre mesele önemli olmalıydı.

hayır, koca faiz lobisi 3 kere çaldırıp kapatıyor. sonra işin yoksa geri ara. cebimize giren para da telefon faturasına gidiyor. e böyle böyle zengin oluyorlar işte...

kendime gelemeden uykulu bir sesle açtım telefonu. saat farkı telefonun diğer ucundakinin sesine dinçlik olarak yansıyordu.

"bu sefer ki görevin maykıl tabii kabul edersen..." diye lafa başladı.

"ne pis geyiğin varmış senin de! bıkmadın mı lan her seferinde aynı muhabbeti yapmaya?" diyerek lafı ağzına tıkadım. birşey demesine fırsat vermeden devam ettim: "sen paradan haber ver!" dedim. elinin güçlü olduğunun farkında olduğunu belli eder bir ses tonuyla "her zamankinin iki katı." dedi. uç uca ekleyerek evimden kotti'ye kadar ulaşabildiğim 50 eurolukların yerine 100'lük banknot kullanabilecektim demek ki bu sefer. acaba yine 50'lik kullansam nereye kadar varırı diye düşünmeye başlamıştım ki kendimi zor toparladım. meblağdaki artış meselenin önemi tasdiklenmiş oluyordu.

hülasa:

iran'daki molla rejimine karşı brandenburger tor'un orada gerçekleştirilen protesto.

"freiheit für alle gefangenen in iran" diye bağrıyorlardı uzata uzata... "ohoo bizim eski tüfeklerden betersiniz!" dedim içimden. elebaşlarına yaklaşıp "aga böyle olmaz bu! bunun karakter sayısı burada toplanan insan sayısından fazla! hashtag olabilecek birşeyler bulun kendinize." dedim ve uzaklaştım.

sonraki durağım seslerini duyurmak isteyen sessiz bir grubun düzenlediği eylemdi. işitme engelliler almanya'nın 25 yıldır tanıdığı işaret dilinin gündelik hayatta daha çok yer bulmasını talep ediyorlardı.

"wir können alles außer hören", "gehörlos ist nicht sprachlos", "gebärdensprache ist die älteste sprache der welt" gibi etkili pankartları vardı. birbirleriyle konuşan binlerce insanın çıt çıkarmadığı ilginç bir topluluktu. hjerkes güleryüzlü, herkes orada olmamdan, fotoğraf çekmemden mutlu...

ve son olarak...



bu pankartı taşıyan abiye "türkiye'de olup biteni biz de medyadan öğrenemiyoruz!" demek geçti içimden, onun yerine buraya yazıyorum.

müsadenizle yazıyı burada bitirip hesabımı kontrol etmeye gideceğim.

işler açıldı, yürürürm ben buradan!